FRANCISZEK BĄKOWSKI NIE ŻYJE

Franciszek Bąkowski – fot. z zas. TV Kuriera Galicyjskiego

Z głębokim smutkiem zawiadamiamy że w dniu 4 maja zmarł pan Franciszek Bąkowski – ocalały ze wsi Huta Pieniacka, gdzie ludobójstwa na Polakach dokonało OUN-UPA, współzałożyciel stowarzyszenia Huta Pieniacka, przyjaciel naszego Oddziału, odznaczony złota odznaką TMLiKPW. Uroczystości pogrzebowe odbędą się w Poznaniu dnia 10 maja b.r. (środa): Msza pogrzebowa o godz. 9.00 w kościele p.w. św. Stanisława Kostki na Winiarach ul. Rejtana, pogrzeb o godz. 11.20 na Cmentarzu Miłostowskim (od ul. Warszawskiej).

Rodzinie i bliskim składamy wyrazy głębokiego współczucia.

Franciszek Bąkowski urodził się w 1936 roku we wsi Huta Pieniacka w powiecie brodzkim województwa tarnopolskiego. Lata do wybuchu wojny spędził szczęśliwie w swej rodzinnej wsi wraz z licznym rodzeństwem i rodzicami. Jego Ojciec – był kowalem i pracował dla prof. Edwarda Dubanowicza, właściciela pobliskiego majątku – jednego z twórców konstytucji marcowej z 1921.

Szczęśliwe dzieciństwo przerwała pacyfikacja jego rodzinnej wsi, której w dniu 28 lutego 1944 r. dokonały oddziały ukraińskiego pułku SS „Galizien” wraz z oddziałami UPA – łącznie zginęło około 850 osób. Pan Franciszek cudownie ocalał wraz ze swą ciotką, zginęli natomiast jego rodzice, część rodzeństwa oraz bliżsi i dalsi krewni.

Powojenne lata to tułaczka po kilkunastu domach dziecka, od Złoczowa zaczynając na Kędzierzynie-Koźlu (wtedy jeszcze samym Koźlu) kończąc. W Złoczowie trafił do ochronki gdzie poznał legendarnego biskupa ks. Jana Cieńskiego.

Po uzyskaniu pełnoletniości i odbyciu służy wojskowej podjął pracę w warsztatach szkoły zawodowej przy stoczni rzecznej w Koźlu, gdzie pracował do emerytury. Po przejściu na emeryturę wraz z małżonką przeniósł się do Poznania, na Winiary, gdzie mieszkał do śmierci.

Po przejściu na emeryturę F. Bąkowski mocno zaangażował się w ruch kresowy, w którym działał do ostatnich swych dni. Był współorganizatorem stowarzyszenia ocalałych z Huty Pieniackiej i ich rodzin pod nazwą „Huta Pieniacka”, wraz z bratem Władysławem zbierał relacje ocalałych, był współtwórcą pomnika w Hucie jak i pamiątkowych tablic. Często także dawał świadectwo dla uczniów szkół ze swoich przeżyć. W 2020 roku za działalność kresową odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Ś.p. Franciszek Bąkowski przez wiele lat współpracował z naszym Oddziałem. Przyjaźnił się z p. Zbigniewem Maurycym Kowalskim z Czerwonaka, gdzie brał co roku udział w uroczystościach 11 lipca. W 2018 roku wraz z księdzem Isakowiczem-Zaleskim odsłaniał przy kościele Dominikanów ufundowaną przez nasz oddział tablicę z ziemią z miejsc mordów na terenie Podola i Wołynia. Był także czynnym prenumeratorem „Głosów Podolan”. Zmarły do ostatnich dni był aktywny w zakresie upamiętniania ofiar zbrodni ludobójstwa – w roku bieżącym był inicjatorem wydania numeru specjalnego „Głosów Podolan” poświęconego rodzinie Dubanowiczów (numer w opracowaniu). Był także inicjatorem i przekazał materiały – nigdy nieopublikowane relacje świadków zbrodni w Hucie Pieniackiej, które zamierzamy wydać jako numer specjalny naszego oddziałowego Biuletynu Informacyjnego. Pod koniec lutego br., pomimo złego stanu zdrowia, brał udział jako prelegent z zorganizowanym na Winiarach przez nasz Oddział spotkaniu w rocznicę likwidacji Huty Pieniackiej. Jeszcze w dniu 1 maja br. kiedy przebywał w szpitalu, w rozmowie wypytywał o przebieg prac przy wydawnictwach.

W 2021 roku na wniosek poznańskiego oddziału TMLiKPW 11 lipca w dzień Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez ukraińskich nacjonalistów na obywatelach II Rzeczpospolitej Polskiej, pan Franciszek Bąkowski odznaczony został złotą odznaką TMLiKPW.

Cześć Jego Pamięci!

Igor Megger – wiceprezes poznańskiego oddziału TMLiKPW